İman etmeyenlerin Peygamberimiz (sav)' ı öldürememeleri

Peygamberimiz (sav)'in hakka ve doğruya olan daveti, haksızlık ve zulümden menfaat sağlayan, makam ve mevkilerini kaybetmekten korkan birtakım kimselerin, Efendimiz (sav) ve beraberindeki müminler aleyhinde çeşitli tuzaklar kurmalarına neden olmuştur. Çünkü Peygamberimiz (sav)'in anlattığı gerçekler onların sahip oldukları dünyevi menfaatlerin büyük çoğunluğunun bir anda değerini kaybetmesine neden oluyordu. Kibirli oldukları için de o zamana kadar taptıkları putlara bağlılıkta direniyorlar, inandıkları batıl değerlerden taviz vermek istemiyorlardı. Bunun yerine kendilerince Peygamberimiz (sav)'i ya dininden vazgeçirmek ya da öldürmek konusunda aralarında görüşüyorlardı. İman etmeyenlerin ve müşriklerin kurdukları bu planlar bir Kuran ayetinde şu şekilde haber verilmiştir:

Hani o inkar edenler, seni tutuklamak ya da öldürmek veya sürgün etmek amacıyla, tuzak kuruyorlardı. Onlar bu tuzağı tasarlıyorlarken, Allah da bir düzen (bir karşılık) kuruyordu. Allah, düzen kurucuların (tuzaklarına karşılık verenlerin) hayırlısıdır. (Enfal Suresi, 30) 

Ayet-i kerimede de buyrulduğu gibi, Rabbimiz düzen kurucuların en hayırlısıdır ve onların tüm tuzaklarından sevgili Peygamber Efendimiz (sav)'i koruyup temize çıkarmıştır. Allah'ın "... onların 'hileli düzenleri' size hiçbir zarar veremez. Şüphesiz, Allah, yapmakta olduklarını kuşatandır." (Al-i İmran Suresi, 120) ayetinin bir hükmü olarak mucizevi şekilde Peygamberimiz (sav)'e de hiçbir zarar verememişlerdir.

Allah Peygamberimiz (sav)'e hiç kimsenin maddi ve manevi hiçbir şeyle kesin olarak zarar veremeyeceğini diğer ayetlerinde ise şöyle vaat etmiştir:

Eğer Allah'ın fazlı ve rahmeti senin üzerinde olmasaydı, onlardan bir grup, seni de saptırmak için tasarı kurmuştu. Oysa onlar, ancak kendi nefislerini saptırırlar ve sana hiçbir şeyle zarar veremezler. Allah, sana Kitabı ve hikmeti indirdi ve sana bilmediklerini öğretti. Allah'ın üzerinizdeki fazlı çok büyüktür. (Nisa Suresi, 113) 

Onlar, yalana kulak tutanlardır, haram yiyicilerdir. Sana gelirlerse aralarında hükmet veya onlardan yüz çevir. Eğer onlardan yüz çevirecek olursan, sana hiçbir şeyle kesin olarak zarar veremezler. Aralarında hükmedersen adaletle hükmet. Şüphesiz, Allah, adaletle hüküm yürütenleri sever. (Maide Suresi, 42)

 

Hadislerde Peygamberimiz (sav)'e, Kuran ahlakını tebliğ etmekten vazgeçmesi için, müşriklerin çeşitli yollara başvurduğu haber verilmiştir. Bunlardan biri de makam, mal, servet tekliflerinde bulunarak cahilce dünyevi çıkarlarla Peygamberimiz (sav)'i mücadelesinden vazgeçirmeye çalışmalarıdır. Bir Kuran ayetinde ise şöyle bildirilmektedir:

Onlar, senin kendilerine yaranmanı (uzlaşmanı) arzu ettiler; o zaman onlar da sana yaranıp-uzlaşacaklardı. (Kalem Suresi, 9)

Maddi ve manevi her türlü teklife rağmen Peygamber Efendimiz (sav) Allah'ın ayetlerini anlatma konusunda son derece kararlı bir tutum içinde olmuş, aldığı yoğun tehditleri hiçbir zaman dikkate almamıştır. İbn-i Ebi Şeybe, Müsned'inde Mekkeli müşriklerden Utbe bin Rebia'nın Peygamberimiz (sav)'e yaptığı çirkin tekliflerini şöyle aktarmaktadır:

... Neden babalarımızın sapmış olduğunu söylüyorsun? Eğer önderlik istiyorsan sancaklarımızı sana bağlayalım ve seni başkan yapalım. Eğer mal ve para istiyorsan sana ve senden sonraki nesline yetecek kadar para toplayalım."48

Peygamberimiz (sav) Allah'ın rızasını herşeyden üstün tutan, Allah'ın rahmetini ve cennetini asıl karşılık olarak gören, çok güçlü imana sahip bir Müslümandır. Hiçbir dünyevi teklif, makam, para onu asla etkilemez. Zaten Allah böyle kutlu bir elçisi için dünyada da engin bir mülk ve fetih nasip etmiştir, Allah'ın ahiret hayatında hazırladığı karşılık ise hiç şüphesiz daha büyük olacaktır. Peygamberimiz (sav)'i hak davasından vazgeçirmek için pek çok düzen kuran müşriklerin ileri gelenleri, bu amaçlarına ulaşamayınca Peygamber Efendimiz (sav)'in aleyhinde onu sürgün etmek, tutuklamak en sonunda da öldürmek üzere hain planlar kurmaya başladılar. Bu yüzden aralarında sürekli Peygamber Efendimiz (sav)'in durumunu görüşüyorlardı. İslami kaynaklarda bu tarihi gerçek şöyle aktarılmaktadır:

"Bu şahsın İbni İshak'ın ifadesine göre; Kureyş kabilesi biraraya gelip Resulullah (sav) hakkında istişarede bulunup birbirine şöyle dediler:durumunun hangi raddeye geldiğini görüyorsunuz." Bunun üzerine müzakereye başladılar. İçlerinden biri: "Onu bir yere hapsedelim, kimse ile görüşmesine de meydan vermeyerek ölünceye kadar oradan çıkarmayalım! Kendisine ölmeyecek kadar yiyecek verelim!..."

Fakat bu teklif itirazlara uğradı. Böyle bir hareket kargaşalık çıkarabilirdi. Onlardan birisi: "Onu hapsetmeyelim, Onu Mekke'den çıkaralım..." dediyse de bu da uygun görülmedi. Çünkü: "Muhammed (sav) Arapların herhangi bir aşiretine gider, o güzel sözleriyle onları kendine ilhak ettirir, onları arkasından sürükler ve bizden intikam alır..." denildi. Bunun üzerine Ebu Cehil şöyle dedi: "Muhammed (sav)'i öldürmekten başka çare yok."49

Müşrikler ve iman etmeyenler bu hain planları uygulayabilecek hem maddi hem manevi imkanlara sahip olmalarına rağmen hiçbir zaman başarılı olamamışlardır. Çünkü Peygamber Efendimiz (sav) Yüce Allah'ın koruması altında hareket eden mübarek bir şahıstır. Hadislerde Peygamberimiz (sav)'in, kendisini öldürmek için tüm kabilelerden genç, güçlü ve silahlı kişilerin ayarlandığı anlatılmaktadır. Bu kişilerin yanı sıra Peygamberimiz (sav)'i kılıçla öldürmeye gelen çok sayıda gönüllü de vardır.

 Hadislerde bu kişilerin hep birlikte, aynı anda Hz. Muhammed (sav)'e saldırarak onu öldürmelerinin planlandığı aktarılır. Buna rağmen Peygamberimiz (sav)'in öldürülememesi, Allah'ın, iman etmeyenlerin ve müşriklerin tuzaklarını her defasında boşa çıkarması Peygamberimiz (sav)'in yaşadığı çok büyük mucizelerdendir.
Çok cesur ve yiğit bir insan olan Peygamberimiz (sav) sıcak savaşlara da bizzat katılmış, düşmanlarıyla birebir karşı karşıya gelmiştir. Savaşlarda en ön saflarda yer almasına rağmen yine öldürülememiş, Allah'tan bir mucize olarak hiçbir zarara uğramadan geriye dönmüştür. İnkarcılar savaş dışında kimi zaman ellerine başka fırsatlar geçse de yine bu mübarek insanı öldürememişlerdir. Peygamberimiz (sav)'in görevini tamamlamadan, hem de çok büyük tehlikelerle karşı karşıya kalmasına rağmen ölmemesi elbette çok büyük bir mucizedir.

Bu mucize ile ilgili olarak İbni Hanbel, Taberanî ve Ebu Nu'aym, Ca'de (ra)'dan şunu nakletmişlerdir:

Peygamber (sav)'i gördüm; Bir adam yanına getirilip: "Bu adam seni öldürmek istedi" denildi. Bunun üzerine Allah Resulü (sav) şöyle buyurdu: "Korkma! Korkma! İsteseydin bile, Allah seni bana musallat kılmazdı.50

Allah'ın koruması altında olduğunu bilen ve O'na tevekkül eden Peygamberimiz (sav)'in savaş meydanlarındaki korkusuzluğu tüm müminlerin örnek aldığı bir özelliğidir. Peygamberimiz (sav) Allah'tan başka hiç kimseden korkmayan, çok cesur, sabırlı bir insandır ve çok üstün bir ahlaka sahiptir. Kendisi fedakarlığıyla da tüm inananlar için en güzel örnektir. Onun fedakarane ve cefakarane tavrının en güzel örneklerinden biri, savaşta müminleri uygun yerlere yerleştirmek için erkenden kalkması ve evinden çıkmasıdır:

Hani sen, mü'minleri savaşmak için elverişli yerlere yerleştirmek için evinden erkenden ayrılmıştın. Allah işitendir, bilendir. (Al-i İmran Suresi, 121) 

Peygamberimiz (sav) bizzat kendisi inkarcıların, müşrik ve münafıkların hedefi konumundayken ve hayati tehlike altındayken müminlerin güvenlik içinde olmalarına çok önem vermiştir. Müslümanları sürekli teşvik ederek, şevklerinin artmasına yine o vesile olmuştur.

Tüm gücün sahibi olan Allah, Kuran'da, "...Göklerin ve yerin orduları Allah'ındır: Allah bilendir, hüküm ve hikmet sahibidir." (Fetih Suresi, 4) ayetiyle haber verdiği gibi yeryüzündeki tüm insanları da, orduları da kudreti altında tutandır.
 İman etmeyenler, Allah'ın sonsuz gücünü gereği gibi takdir edemedikleri için Peygamber Efendimiz (sav)'e ellerini uzatma cüretini göstermişlerdir. Bunun karşılığında Allah, iman etmeyenlerin Peygamberimiz (sav)'e kurdukları tuzakları bertaraf etmek için, Kuran'da, "Onlar (inanmayanlar) bir düzen kurdular. Allah da (buna karşılık) bir düzen kurdu. Allah, düzen kurucuların en hayırlısıdır." (Al-i İmran Suresi, 54) ayetiyle haber verildiği gibi en kusursuz düzeni kurmuştur.

 İman etmeyenler kendilerinin de iyiliğine ve güzel ahlakına bizzat şahit oldukları Allah'ın elçisi Hz. Muhammed (sav)'e karşı gizlice planlar kurarlarken, Allah'ın onları işittiğinden ve gördüğünden habersiz bunu yapmışlardır. Böylece münafıklar ve ileri gelen inkarcılar asıl kendilerinin en büyük tuzağa düşeceklerini anlamamışlardır:

Gerçek şu ki, onlar hileli-düzenler kurdular. Oysa onların düzenleri, dağları yerlerinden oynatacak da olsa, Allah Katında onlara hazırlanmış düzen (kötü bir karşılık) vardır. (İbrahim Suresi, 46) 

Hadislerde, Peygamberimiz (sav)'in en büyük düşmanlarından biri olarak bilinen Ebu Cehil'in, Allah'ın elçisini öldürmek için sürekli fırsat kolladığı da rivayet edilmektedir. İmam Buhari, bu konuyla ilgili olarak İbni Abbas'tan şu bilgiyi nakletmiştir:

Ebu Cehil: "Eğer Muhammed (sav)'i Kabe'de namaz kılarken görürsem boynunu ezeceğim!" dedi. Bunun üzerine Allah Resulü (sav) şöyle buyurdu: "Eğer bunu yapsaydı, melekler gelip herkesin gözü önünde onu yakalayacaklardı."51

İbni İshak, Beyhaki ve Ebu Nuaym da İbni Abbas'tan şu bilgiyi nakletmişlerdir:

"...Resulullah (sav) secdeye varınca Ebu Cehil büyük bir taş alıp ona doğru yöneldi. Taşı atmak üzere yaklaşınca, korkudan rengi atmış, eli taşa yapışmış bir halde geri döndü. Korkusundan elindeki taşı başka bir yere fırlattı. Kureyşliler bunu görünce şöyle dediler: "Neyin var, ne oldu, anlat bakalım!" Şu cevabı verdi: "Ona yaklaştığımda, kocaman bir deve gördüm. Hayatımda başı ve boynu o kadar büyük olan başka bir deve görmemiştim. Eğer taşı atmaya yeltenseydim, deve beni azı dişleriyle paramparça ederdi. Bunun üzerine Allah Resulü (sav) şöyle buyurdu: "Onun gördüğü Cebrail (as)'dı. Bana yaklaşsaydı, Cebrail (as) onu tutup bir tarafa fırlatacaktı."52

Allah'ın inayeti (koruması) altındaki kutlu Peygamberimiz (sav), pek çok tuzakla karşı karşıya kalmasına rağmen her defasında Allah'ın vaadinin gerçekleştiğini görmüş, zor gibi görünen olayları Rabbimiz'in yarattığına ve O'nun her olayı en hayırlı şekilde sonuçlandıracağına iman etmiştir. Kendisi hiçbir zarara uğramadan tebliğine ve mücadelesine devam etmiş, her zaman Rabbimiz'e güvenip dayanmıştır. Peygamber Efendimiz (sav)'in derin tevekkülünün sonucunda Allah kendisini hep başarılı ve güçlü kılmıştır.